That feeling right before the beat drops

Het heeft even geduurd, maar ook ik heb besloten om een reisverslag bij te houden. Dit namelijk zodat mijn geliefde vrienden en familie weten wat ik meemaak, maar ook omdat ik een geheugen van een goudvis heb. ;)

Twee maanden al... time flies when you're having fun. Nooit had ik gedacht dat een impulsieve beslissing me naar Mexico zou leiden. Het heeft eigenlijk wel iets magisch. Ik weet nog dat mijn ouders absoluut niet blij waren met mijn beslissing, want hoe durfde ik het in mijn hoofd te halen om zo een gigantische beslissing in mijn eentje te maken. Voor 5 maanden zou ik naar een van de gevaarlijkste landen ter wereld gaan. Doe ik hier wel goed aan?

En hier zit ik dan, twee maanden later. Te wensen of dat ik weer terug kon gaan in de tijd en van elk moment dat ik hier heb geleefd, een stukje meer te genieten. Alle impressies, kleuren en mensen beter in me op te nemen. Want Mexico is serieus betoverend. Het land heeft een gigantisch rijke cultuur en historie. De mensen hier zijn zo gastvrij, ik voel me hier thuis. Het lijkt alsof ik terug ben in mijn eigen land, maar met een verschillend klinkende Spaans.

Voor mijn minor zit ik in Mexico Distrito Federal. Ik volg mijn lessen op La Salle, waar het studie niveau nou niet extreem hoog is. De lessen zijn in het Spaans en ik ben een gelukkige dame, want het prachtige Spaans is mijn moedertaal. Ik woon in een typisch, schattig Mexicaans huisje die ik deel met een Mexicaanse familie (Rosita en Carlos, broer en zus) en 7 Mexicaanse studenten. We zijn allemaal zo verschillend, maar we zijn net broers en zussen voor elkaar. Ik merk wel de verschillen tussen de Mexicaanse en Europese culturen, ik ben bijvoorbeeld heel erg op mezelf en onafhankelijk. Zij vinden het fijner om met zijn allen te zijn. Godzijdank heb ik mijn eigen kamertje, ik waardeer mijn privacy namelijk heel erg!
Mijn huisgenootjes zijn Emilio, Uriel, Peche, Daniela, Suzu en Ilse. Het is een dolle boel, maar erg gezellig!! Ik ben de enige buitenlander haha, maar ze hebben me nooit het gevoel gegeven alsof ik er niet bijhoor. Ik waardeer elk van hen heel erg.

De eerste week was erg druk. Het was de introductieweek van La Salle. De eerste dag speelden we kinderachtige spelletjes maar de rest van de dagen waren wel zeer interessant. We werden in groepen ingedeeld die elk naar verschillende toeristische highlights gingen. Ik mocht naar Museo de la Antropologia, Museo de Dolores del Olmedo en Zoologico. Het eerste museum vond ik echt geweldig! Het is een aanrader voor als je Mexicaanse cultuur en geschiedenis wil snuiven ;) Die week heb ik heel wat mensen leren kennen en ik heb het geluk gehad dat ik een goede vriendin heb gemaakt die week. Een echte schat, mijn beste vriendin hier!
Het was een ongelooflijk drukke maar waanzinnige week. Van donderdag tot en met zaterdag zijn we uitgeweest met de Exchange Group haha.

De tweede week was vreselijk. Ik had een verschrikkelijke buikgriep te maken door het rare eten hier! Ik heb een paar dagen lang liggen creperen van de pijn in bed. Het is hier de normaalste zaak van de wereld dat buitenlanders ziek worden van het eten. Het eten is wel lekker, maar extreem pittig. En ja, je moet er maar aan wennen.

Xochimilco: dit is een plek waar je heengaat om je te bezatten met een groep vrienden op een boot. Het was erg gezellig, er was niemand die aan het einde van de dag nog recht kon lopen ahhha! Er was ook Mariachi, erg leuk om te zien.

Stad: Dit was echt een waanzinnige dag!! Ik moest en zou naar de stad gaan, ik was namelijk op een missie. En die missie was: mate. Mate behoord tot de echte Argentijnse cultuur en het is erg traditioneel. Het is een soort kruidenthee en je drinkt het meestal in een groep. Ik was al bijna aan het einde van mijn Latijn, want hoe moeilijk kon het zijn om dat te vinden? Nou erg moeilijk hier in Mexico. Het was een heerlijke dag. 26 graden, geen wolkje aan de lucht. Het was zo een dag waarbij je al zo een voorgevoel had van 'ja dit wordt een mooie dag'. Ik was met een nieuwe vriendinnetje gegaan, Raquel. Een extreem mooie Mexiaanse meid. Uren slenterden we door de stad op zoek naar mijn geliefde Mate. We werden van hot naar her gestuurd. Toen we op de hoofdweg liepen, besloten we onszelf te goed te doen aan een ijskoud drankje. Het was soort van Vodka met Mango in een blikje. Niets extreems aan toch?? Het bevatte maar 15 procent alcohol, wie weet zelfs minder. Wij liepen blij te paraderen midden op de hoofdweg, tussen winkelende voorbijgangers. Worden we ineens aangehouden door 2 politiemannen. Eentje zat onder de puisten en de ander mistte een paar tanden. Wat bleek? We mochten geen alcohol op straat nuttigen, in Mexico was dat extreem verboden. Dit wisten we natuurlijk allang, maar er zat haast geen alcohol in man!! Als echte charmante dames gooiden we onze charmes in de strijd en ze wilden dat we elk 100 pesos zouden betalen, zodat ze ons lieten gaan. Corrupte schoften!! Wij deden alsof we niets hadden, wat meer charmes in de strijd en hup we konden gaan. Wat is het leven als vrouw toch heerlijk.

Wat hebben we enorm gelachen om die sukkels! Aan het einde van de dag vond ik My Beloved, maar die klootzakken verkochten het voor 340 pesos aan me. Ik moet er echt hopeloos en snakkend naar die Mate uit hebben gezien! Want in een ander winkeltje vond ik ze voor 180!! Klootzakken 2.0. Al bij al, het was een heerlijke dag vol met idiote avonturen die alleen ik weer meemaak!

De mannen zijn hier trouwens heel hoffelijk. Warm bloed, kunnen de Europeanen wat van leren ;)

Mexico is een land die nooit slaapt en waar altijd wel wat mee te maken valt. Ik ben verliefd. Ik wil nooit meer terug. Er zullen nog heel wat avonturen volgen kinders, tot snel Xxxx